Ulaşım Planlaması, esasen planların, politikaların ve yasal faaliyetlerin ve proje geliştirmenin ilk aşamalarında birçok farklı disiplinin bir araya gelmesidir. Ulaşım Planlama, “ulusal, bölgesel ve toplumsal ihtiyaçlara kapsamlı bir bakış açısıyla kurum, kuruluşları ve halkı içeren işbirlikçi ve katılımcı bir süreç olarak tanımlanmaktadır. Belirli bir alan için demografik özellikleri ve seyahat modellerini inceler, bu özelliklerin belirli bir zaman diliminde nasıl değişeceğini gösterir ve ulaşım ağı için alternatif iyileştirmeleri değerlendirir.
Ulaşım ve trafik sorunlarının çözümünde istenilen sonuçlara ulaşabilmek için:
- Çeşitli kuruluşların konuyu bütüncül bir yaklaşımla ele alması,
- Kapsamlı ve bir bütün olarak araştırma ve planlama yapılması,
- Sürdürülebilir ulaşım planlarının yapılması ve buna uygun hareket edilmesi,
- Ulaştırma mühendisliği gereklerinin yerine getirilmesi,
- Trafik yönetimi ve denetiminin yeteri kadar yapılması
ile beraber şehirlerin trafik yükünü minimum düzeye indirebilir ve vatandaşların konfor alanını artırabiliriz.
Şehirlerde yaşayan insanlar kendi ihtiyaçlarını karşılamak için sürekli hareket halindedirler.
Bazıları şu şekildedir;
- İş
- Okul
- Ziyaret
- Alışveriş
- Eğlenme
Şehircilik kavramını farklı bir bakış açısıyla ele alıp, Sorbonne Üniversitesi’nde doçent olarak görev yapan Carlos Moreno tarafından 15 dakikalık şehirler adıyla bir konsept oluşturuldu.
Adından da anlaşılacağı gibi 15 dakikalık şehirler, insanların yürüyerek veya bisiklete binerek temel olanaklara 15 dakikadan fazla olmayan bir sürede erişebilecekleri topluluklar yaratmayı amaçlayan bir kentsel planlama konseptidir. Konsept, çok merkezli şehirlerin gelişimini, ofislerin, mağazaların, restoranların ve eğlence mekanlarının yerel olarak konumlandırılmasını teşvik ederek araç kullanma ihtiyacını azaltıyor. Bunu politika ve kentsel müdahaleler yoluyla yapıyor. Araçlara bağımlılığı azaltarak ve aktif seyahati teşvik ederek amaç, karbon emisyonlarının ve hava kirliliğinin azaltılmasına ve insanların sağlığının iyileştirilmesine yardımcı olmaktır.
Şehirlerde kentsel gelişme ve büyüme ile, karadaki ulaşım şekli; Yayadan biniciliğe, otobüse, özel otomobile, raylı taşıma sistemlerine geçişler olmuştur.
Mevcut şehirlerde ise; Yeni ulaşım modlarına geçişler, kentlerdeki yenilenmeden daha hızlı olduğundan, başlangıçta bu ulaşım modları istenilen sonucu vermemiştir.
Ulaşım politikasındaki önemli amaçlardan bazıları:
- Doğal çevreyi bozmadan kentsel ve kırsal yaşamın hızlı ve konforlu hareket etmesini sağlamaktır.
- Kırsal planlamadan kentsel tasarıma kadar planlama hiyerarşisinde ulaşım planlaması, kapsamlı planlamanın ayrılmaz bir öğesidir.
- Ulaşım sistemi bu ilişki zinciri içinde makro düzeyden mikro düzeye; makro ulaşım master planından kentsel tasarımda yaya mekanı düzenlemesine kadar hepsi birbirinin tamamlayıcısıdır.
- Arazi kullanım potansiyeli ve ulaşım kapasitesi bir bütün olarak ele alınmalıdır. Örnek verecek olursak: Çölde değerli maden yatakları olmadığı sürece kara veya demiryolu taşımacılığına gerek kalmayacaktır.
Ulaşım planlamasında;
- Tüm problemler sayısal olarak mümkün ve çözülebilir değildir.
- İnsanların genel davranışlarının çeşitli faktörleri vardır ve matematiksel modeller yetersizdir.
Bu sebeple;
- Modelleri bir araç olarak kullanıp, gereğinde düzeltmeler yapılmalıdır.
- Analitik ulaşım planlaması problemlere tam cevap veremeyebilir, ancak ilişkileri ve alternatifleri yeterli düzeyde ortaya koymaktadır.
Ulaşım planlamasında kullanılan yaklaşım başlıca üç aşamada incelenmelidir:
- Araştırma
- Analiz ve Modelleme (tahmin modeli)
- Değerlendirme ve Uygun Alternatifin Seçimi
Bu yöntemler alanında uzman Ulaştırma Mühendisleri tarafından incelenip uygulandığı takdirde sağlıklı bir ulaşım planlama yapılabilir ve bu sayede herkes için konforlu bir şehir hayatı tesis edilebilir. bunlarıda yakın zamanda daha detaylı ele alıp paylaşacağız ulastirma.info sitemizi takipte kalın.
